چگونه سامین نصرت توانست در دنیای آشپزی تلویزیونی کاری کاملاً جدید انجام دهد؟ به نظر می رسد سریال 2018 او از بسیاری جهات الگوهای پیش بینی شده را دنبال کند. او مسافرت می کند ، غذاهای محلی را کاوش می کند ، ساختن آن را نشان می دهد و بحث می کند که چرا ما غذاهایی را که دوست داریم ، دوست داریم. و با این حال به نوعی ، با انجام این کار ، او چیزی کاملاً منحصر به فرد و بلافاصله محبوب را خلق می کند. راز در عنوان نمایش نهفته است. نوسات دنیای غذا را به مرحله ای بی تکلف و عمیق احساس می کند که با سرآشپزهای نئوفیت و دیه غذاهای حاوی غذاهای یکدست و یکدست طنین انداز می شود.
برای شروع ، خود نصرت خودش یک تساوی است. او تقریباً با اشتیاق به هنر خود علاقه مند است ، خواه او به سمفونی میکروارگانیسم هایی که سس سویا ایجاد می کنند یا ذرت ذرت آبپاش شده روی خمیر گوش می دهد ، گوش کند. اما این نمایش واقعی و خسته کننده او از غذا به عنوان چیزی زیبا ، قابل فهم و بی نظیر است که بیشترین دوست داشتنی ، روغن زیتون مخصوص منطقه را به سمت واقعیت محدود شده سوپر مارکت های اکثر آشپزان خانگی می برد. نصرت دنیای هایفالوتین Chez Panisse را نمی بیند که توسط فردی که سریال هایش را تماشا می کند جدا شده است. در عوض آنها یک زنجیره افقی هستند. بیننده می تواند در لوکیشن های باشکوه فیلمبرداری شده ای که بازدید می کند دست بزند و هنوز به چیزی که می تواند در همان روز در آشپزخانه خود امتحان کند پایان یابد. این همه است ، در دنیای نصرت ، به همان چهار عنصر عناوین پخت و پز پایین می آیند و هر کس ، در هر مکانی ، می تواند از آنها قدردانی کند.
باور نکردنی یک سریال باورنکردنی موثر است
کیتلین داور در باورنکردنی
اگر فصل های بیشماری از قانون و نظم را باور کنیم ، مردم وحشتناک هرگز ما را متوقف نمی کنند. اما به نظر می رسد ، هنوز حرفهای دیگری درباره این موضوع وجود دارد. در هشت قسمت پر تنش ، کاملاً دست و پا گیر ، کاملاً باورنکردنی اثبات می شود که بدون شک مورد واقع می شود.
اقتباس از مقاله برنده جایزه پولیتزر 2015 ProPublica ، "یک داستان غیرقابل باور جنسی" ، بزرگترین قدرت باور نکردنی فریبنده ساده است. این تمرکز روی قربانیان است. ممکن است شخصی تصور کند که دیگر سریال های جنایت این کار را انجام دهند تا اینکه یک نفر غیرقابل باور تماشا کند ، و بعد مشخص می شود که نشان دادن تعداد انگشت شماری از صحنه ها در اتاق های بیمارستان پس از انجام یک عمل وحشتناک کافی نیست. در مقابل ، باورنکردنی ، داستان خود را از طریق این ن روایت می کند ، که پیروزی ها ، اندوه ها و مصالحه های وی را به نمایش می گذارد. آنها قهرمانان قهرمانی هستند ، و به آنها نوع پیچیدگی هایی را می دهد که نشان می دهد از موضوع مشابه به طور معمول برای عاملان محفوظ است. باور نکردنی داستان فساد دیوانه کننده ، فرومایه و تنبلی شدید است ، امثال آن خوانندگان مقاله اصلی را در سراسر جهان عصبانی کرده است. اما این همچنین یک داستان از قدرت ، کاری و دلسوزی شدید است. این اجازه را می دهد که اوقات خود را از صحنه ببرد ، در ژانر جدیدی که به خود تلویزیون پوشیده است ، به طرز شگفت آور و جدیدی دست می یابد.
Dolemite Is My Name یکی از بهترین نمایش های ادی مورفی در دهه ها است
ادی مورفی در Dolemite is my name
بیوپیک یک شمشیر دو لبه است. از یک طرف ، آنها یک داستان آماده را ارائه می دهند و فقط منتظرند تا تیم صحیح جمع شود و به طلای سینمایی تبدیل شود. از طرف دیگر ، تبعیت از داستانی که قبلاً نتیجه گرفته است می تواند به همان اندازه مانعی باشد. و وقتی کسی زندگی یک داستان نویس دیگر را به تصویر می کشد ، این فیلم می تواند در اعماق ناف و شادی و تبریک خود فرو رود.
با این حال ، شما هرگز نمی دانید که این آزمایشات را از تماشای لذت بخش ، دلهره آور Dolemite Is My Name ، یکی از کم ارزش ترین فیلم های سال 2019 ببینید. ادی مورفی نه تنها افسانه ردی ری مور را با مهارت بازی می کند بلکه به نظر می رسد سرگرم کننده را مجذوب خود می کند به زندگی سرگرمی پیچیده و سرگرمی با همان موفقیت در زندگی ، موفقیت مور را به همان اندازه با صدای بلند خارج از خانه به نمایش درآورد که او در حال بازی Dolemite بود ، شخصیتی که او را مشهور ساخت. مورفی بخشی از او را با غیرت ساکن می کند ، اما هرگز طنزهای بزرگ را تحسین نمی کند. از نظر تمام رنگ و نقاشی فیلم ، عملکرد مورفی بیشتر با ظرافت وی متمایز است. هیچ کس دیگر نمی توانست چنین نقشی را در چنین کمالی ایفا کند و کارگر کریگ Brewer به وضوح آن را می داند. این یک نمایش کامل استعداد است ، حتی در یک حرفه ای که در حال حاضر پر از ترکیدن با چنین ارتفاعات است. برای 118 دقیقه ، Dolemite نام مورفی است و او هرگز ستاره درخشان نبوده است.
درباره این سایت